τριχορρηξία

η, Ν

ιατρ. σπάσιμο ή σχίσιμο τών μεγάλων τριχών τού σώματος, μερικές φορές με ανάπτυξη πολύ μικρών διογκώσεων στο στέλεχος, στο επίπεδο τού οποίου συντελείται η μερική ή ολική ρήξη και διάσχισή τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίχα (ΙΙ) + ρήξη + κατάλ. -ία).